akşamdan kalma yaralarım

--------------------------------------------------------------------------------
Akşamdan Kalma Yaralarım...


Bir ben kaldım kentin kuytusunda
İçten içe ıraklaşan adımlar
Anıları iç cebimde
Yarım-aksak yaşanmışlığın
Kör bakışlar saplanır gecenin kalbine
Somurtkan bir - iki kelam
Ayaz vurmuş
Şehir ki
Yorgun argın bir uykudur
Rüyaları kaybolmuş

Bakma bana sen
Akşamda kalma yaralarım
Hele bir şafak söksün de gör
Daha bir güzel olurlar

Kurşuna dizilmiş yürekler
Semah döner etrafımda
Can düşer gülüm
can düşer
Ayın şavkında tutuklu gülmelerim
Suskun
Dudaklarımda mıhlanmış sayıklamalar
Zemheriden miras
Sis basanda tenhasını gençliğimin
Şehir
Yenilgiler kuşanmış savaşçıdır
Bütün yükü sırtımda

Ellerim kanar
Yalnızlık avucuma konduğunda
yalnızlık
Bir kırık düştür
Yazgı misali
Çizgilerinde alnımın
Damla damla
Yanağımdan süzülür hüzün

Bakma bana sen
Akşamdan kalma yaralarım
Hele bir şafak söksünde gör

Sayıklamalarım
Zemheriden miras…


İmdat Özcan